- غرس الدین خلیلی (غَ سُدْ دی)
ابن محمد بن احمد الخلیلی المدنی الانصاری. فقیه شافعی، در ادب و فضل مقامی داشته است. اصل وی از خلیل (در فلسطین) بود، مدتی در قدس و مصر و بلاد روم اقامت کرد و در مدینه ساکن شد و در دمشق به سال 1057 هجری قمری از دنیا رفت. از کتب وی ’کشف الالتباس فیما خفی علی کثیر من الناس’درباره حدیث و ’نظم الکنز’ و ’نظم مراتب الوجود للجیلی’ است. شعر نیز می سرود. (اعلام زرکلی ج 2 ص 758)